پیشینه و مبانی نظری در باب سازه ی تاب آوري
مباحث نظری در باب سازه ی تاب آوري :
صفت تاب آوری به عنوان گرایش به تعدیل و مدیریت مؤثر پاسخ های فرد در برابر تقاضاها و استلزام های متغیر محیطی و نیز داشتن توانایی بهبودی مؤثر در شرایط استرس زا توصیف شده است ( بلاک و بلاک ، 1980 ). پژوهش ها نشان داده اند که تفاوتهای فردی در صفت تاب آوری پیش بینی کننده توانایی بهره برداری از هیجان های مثبت به هنگام مقابله با تجربه های هیجانی منفی است . همچنین افراد تاب آوری از راهبردهای مقابله ای دیگری از هیجانهای مثبت می تواند به طور موقتی حوزه ها و میدانهای فکری افراد را توسعه داده و توجه منعطف را فراهم کنند که به تبع آن بهزیستی فرد نیز افزایش می یابد ( توگادی و فردریکسون ، 2007 ).
تعریف تاب آوری :
تعاریف اخیر از تاب آوری متغیر و مشکل زا هستند ( کاپلین ، 2005 ). برخی تاب آوری را به عنوان یک صفت یا ویژگی مشخص تعبیر کرده اند ، درحالی که دیگران آن را به عنوان يك صفت يا ويژگي مشخص تعبير كرده اند ، در حالي كه ديگران آن را به عنوان يك فرآيند تحولي فرا رونده كه سازگاري مثبت در شرايط سخت و دشوار را باز مي نماياند تلقي كرده اند . ترشي و كيلر ( 2005 ) بروكس ( 2005 ) تاب آوري را به عنوان « ظرفیت کودک در مدارای مؤثر با استرس و فشار مقابله با چالشهای روزمره ، بازگشت از ناامیدی ها ، اشتباهات ، ضربه ها ، و مصائب به ایجاد توسعه اهداف روشن و واقع گرایانه ، حل مسائل ، تعامل راحت با دیگران و رفتار توام با احترام و وقار با خود و دیگران و نیز به عنوان " توانایی برخورد با چالش های زندگی همراه با اطمینان ، هدفمندی ، مسئولیت پذیری ، همدلی ، و امید و متفکرانه " تعریف کرده اند .
یک متغیر مهم در نظریه پیشگیری متمرکز بر عوامل خطرساز در سالهای اخیر تمرکز بر تاب آوری است . تاب آوری به عنوان یک مفهوم مرتبط با حوزه های پیشگیری در رشد نوجوانان در مطالعات طول گارمزی و استرتیمن ( 1974 ) و مایکل راتر ( 1979 ) و سایر پژوهشگران مطرح شد که ویژگی های رشدی کودکان و نوجوانان را مورد بررسی قرار داده اند ( محمدخانی 1385 ).
ماستین ( 2001 ) پس از مطالعات گسترده در حوزه تاب آوری در کودکان و نوجوانان به این نتیجه رسید که برنامه های پیشگیرانه در حوزه سلامت روان که بر بعد مثبت آن تمرکز داشته باشد . علاوه بر ارتقاء سلامت روان افراد می توان ارتقاء سلامت جامعه را به طور کلی نیز دربرداشته باشند ( سلیمانی نیا و همکاران ، 1384 ).
دولین ( 1995 ) تاب آوری را به عنوان انطباق موفق و سازگارانه علیرغم وجود خطرات و ناملایمات تعریف می کند .
ماستن ، بست و گارمزی ( 2005 ) تاب آوری را به عنوان فرآیند ، ظرفیت یا نتیجه انطباق موفق با وجود شرایط چالش یا تهدید کند . اسمیت ( 2006 ) " تاب آوری را به عنوان فرایندی که به آگاهی قوی و محکم " منجر می شود تعریف کرده است . اما
